موسیقی آرمانی _لادن گلچین : در این سال‌هایی که ویروس همه‌گیر کرونا، تمامی ابعاد زندگی اجتماعی و شخصی انسان‌ها را تحت‌الشعاع خود قرار داده است؛ با کمرنگ شدن این بیماری و واکسینه شدن مردم، خوشبختانه بسیاری از فعالیت‌های جامعه از جمله برگزاری کنسرت‌ها از سر گرفته شده است.
در این مدت طولانی که گردهمایی‌ها ممنوع بود و کنسرتی برگزار نمی‌شد، خواننده‌ها از صحنه و از مخاطبان خود دور بودند و به همان میزان یکی از بهترین سرگرمی‌های مردم که طی آن می‌توانستند ساعتی فارغ از روزمرگی‌ها اوقات شاد و مهیجی را در کنار هنرمندان مورد علاقه‌شان سپری کنند، از آن‌ها سلب شده بود.
خوشبختانه از اسفند ماه سال گذشته تور کنسرت‌ها در همه شهرها آغاز شده و مردم باز هم به سالن‌های کنسرت می‌روند و می‌توانند دقایقی به دور از هیاهوی زندگی روزانه، خود را سرگرم کنند.
این همان خون تازه‌ای است که مجدد در رگ‌های خشک موسیقی به جریان افتاده و آن را حیاتی تازه بخشیده است.
اما موضوع نگران کننده، قیمت بلیت کنسرت‌هاست که به شکل سرسام‌آوری نسبت به دوران پیش از کرونا بالا رفته و برای یک خانواده با جمعیت متوسط چهار نفر برای نشستن در ردیف‌های منطقی پنج و شش به راحتی حدود دو میلیون تومان هزینه بر‌می‌دارد که این مبلغ برای درآمد ناچیز قشر متوسط جامعه، بسیار هنگفت است.
امید است مسئولین کشور، تهیه‌کنندگان موسیقی، سالن‌داران و تمامی برگزارکنندگان کنسرت‌ها دست همدلی و هم‌فکری یکدیگر را بفشارند و چاره‌ای در این باره بیندیشند.
وگرنه دور نیست روزهای تلخی برسد که کنسرت رفتن هم برود در دار و دسته تفریحات لاکچری قرار بگیرد و عموم جوانان ایرانی نتوانند حتی سالی یکی دو مرتبه به دیدار هنرمند مورد علاقه‌شان بروند و از یک سرگرمی سالم که در عین حال می‌تواند هیجان جوانی و تنش‌های ناشی از مشکلات جامعه را از وجودشان تخلیه کند، محروم بمانند.
