موسیقی آرمانی-حمیدرضا پورعابدابیانه:ایران، سرزمینی با هزار رنگ و صداست؛ سرزمینی که در هر گوشه‌اش، آوایی متفاوت اما دل‌نشین شنیده می‌شود. از نوای دوتار خراسان تا نغمه‌های شورانگیز کُردی، از آوازهای جنوبی بندر تا مقام‌های سنتی آذری، موسیقی در ایران نه‌تنها هنر، بلکه هویت و پیوند اقوام است.

هر استان و قوم، روایت خود را در قالب موسیقی به گوش می‌رساند. اما آنچه شگفت‌انگیز است، این است که با وجود تنوع چشمگیر فرهنگی، دل ایرانی‌ها با موسیقی همدیگر می‌تپد. لری می‌تواند با موسیقی بلوچی هم‌دردی کند، ترکمن با نوای گیلکی لبخند بزند، و آذری با آواز بختیاری بغض کند. این یعنی موسیقی، نه تنها تفاوت‌ها را پررنگ نمی‌کند، بلکه پلی می‌سازد از دل به دل، از شمال تا جنوب، از شرق تا غرب.

در روزگار ما که رسانه‌ها گاهی بر طبل تفاوت‌ها می‌کوبند، موسیقی می‌تواند نقش کلیدی در تقویت همدلی ملی ایفا کند. اجراهای مشترک گروه‌های موسیقی اقوام، جشنواره‌های نواحی، آموزش نغمه‌های بومی به کودکان سراسر کشور، همگی راه‌هایی هستند برای اینکه فرهنگ‌ها به جای تقابل، در کنار هم بدرخشند.

موسیقی ایران، زنده و پویاست؛ چون از دل مردم برمی‌خیزد. از روستاهای دورافتاده تا شهرهای شلوغ، از کوهستان تا کویر، هر جا که نغمه‌ای برخیزد، امیدی برای وحدت شکل می‌گیرد.

بیاییم موسیقی را نه‌فقط برای شنیدن، که برای فهمیدن و پیوند خوردن با یکدیگر بشنویم. در این سرزمین، هیچ صدایی بیگانه نیست، اگر با دل بشنویم.

مبع عکس: اینترنت