موسیقی آرمانی-لادن گلچین: برای من خبرنگار، که روزی در دانشگاه، تاریخ خوانده‌ام که هیچ؛ دلهره این اتفاق آنقدر سنگین است که برای هر ایرانی دیگر که تنها کمی تب و تاب حفظ فرهنگ و میراث باستانی و تاریخی  سرزمین پر قدمت و عزیزمان را داشته باشد، شنیدن خبر برگزاری کنسرت در تخت‌جمشید گران تمام می‌شود.
  در مقام یک ایرانی، از هنرمند فهیم و به نامی چون علیرضا قربانی بسیار تعجب‌برانگیز است که خودش با این اقدام موافق باشد.
از طرفی دیگر از مسئولین محترم موسیقی و وزارت محترم ارشاد نیز انتظار می‌رود برای صدور چنین مجوز‌هایی، با میرات فرهنگی و سایر ارگان‌های مربوطه در هماهنگی بیشتری باشند.
سال‌ها پیش که من ۱۵،۱۶ ساله بودم. یانی خواننده مطرح کشور یونان در اوج بود، در همین مجموعه اکروپلیس یونان بلیت‌فروشی کنسرت‌هاش انجام شد. اما خیلی زود محافظان آکروپولیس با برگزاری این کنسرت مخالفت کردند. خاطرم هست آن سال در یونان تمام بلیت‌ها، پولش به خریداران برگردانده شد.
چون با ارتعاش ساز و موسیقی، به مجموعه باستانی دو هزار ساله‌شان، آسیب وارد می‌شد.
این آسیب‌ها معمولا بلافاصله نیست که بنا یکجا و  یکهو فرو بریزد و در همان لحظه، من و شما بلافاصله به چشم ببینیم.
صداها و ارتعاشات ساز و آلات موسیقی، می‌تواند از درون مجموعه، ترک‌های ولو ریز، آسیب‌های ناچیز، شکستگی‌های جزئی و در نهایت با اتفاق‌های بعدی در اثر مرور زمان و همچنین باد، باران، برف، زلزله، ساخت بناهای دیگر در اطراف و یساری مسائل دیگر، ظرف چند سال بعد، ویرانی قابل مشاهده می‌شود.
حالا به نظر شما هموطن میهن‌دوست، نباید از تخت جمشید و سایر آثار باستانی و تاریخی کشورمان مراقبت بیشتری انجام دهیم؟
از بیست پیش تاکنون هم تخت‌جمشید بسیار تخریب شده و از بین رفته  
  در شرایطی که در کلان‌شهر اصیلی مثل شیراز، بی‌شک سالن‌های متعددی برای برگزاری مراسم مراسم مختلف فرهنگی و هنری از جمله همین کنسرت وجود دارد، چرا عاقل کند کاری که پایانش پشیمانی است؟